Opis
Monografia poświęcona została infrastrukturze kolejowej w wybranych krajach Europy Środkowo-Wschodniej: w Bułgarii, w Czechach i na Słowacji (do końca 1992 roku stanowiących jedno państwo – Czechosłowację), w Polsce, w Rumunii i na Węgrzech. Wybór tych sześciu (do 1992 roku – pięciu) sieci kolejowych jako obiektu analizy wynikał z trzech przesłanek: z funkcjonowania we wszystkich tych krajach gospodarki centralnie sterowanej do roku 1989, z transformacji gospodarczej, jak nastąpiła w całym regionie po 1989 roku i z akcesji analizowanych krajów do Unii Europejskiej w oku 2004, a w przypadku Bułgarii i Rumunii – w roku 2007.
W monografii przedstawiono propozycje metod możliwych do zastosowania w tego rodzaju badaniach. Na potrzeby badań wykorzystania infrastruktury została przedstawiona nowa metoda analizy wykorzystania maksymalnej prędkości. Dla szeregu metod znanych z innych dyscyplin naukowych, w szczególności zaś – z ekonomii, z geografii społeczno-ekonomicznej a także z nauk o Ziemi i środowisku, wskazane zostały nowe obszary zastosowań. Dotyczy to metod taksonomicznych w zastosowaniu do porównywania poziomu rozwoju infrastruktury kolejowej, a także metody Data Envelopment Analysis (DEA) użytej do badań efektywności wykorzystania infrastruktury kolejowej. Ponadto na potrzeby tych badań zdefiniowano zbiór wskaźników eksploatacyjnych, popytowych oraz podażowych.
W części empirycznej pracy badaniu podlegają podobieństwa i różnice występujące w zakresie stanu infrastruktury kolejowej w tej części kontynentu i zmiany, jakim podlegała ona w okresie 1989–2019. Bardzo duży nacisk został przy tym położony na sposób wykorzystania infrastruktury w poszczególnych krajach Europy Środkowo-Wschodniej i na jej efektywność.
